ماده 1107 ق. مدنی : نفقه عبارت است از همه نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن از قبیل مسکن ، البسه ، غذا ، اثاث منزل و هزینه های درمانی و بهداشتی و خادم در صورت عادت یا احتیاج به واسطه نقصان یا مرض. که شوهر مکلف است همه آنها را متناسب با وضعیت خانوادگی و اجتماعی زن فراهم کرده و در اختیار او قرار دهد.

تنها در ازدواج دائم نفقه زن بر عهده شوهر است اما در نکاح منقطع ، شوهر ملزم به پرداخت نفقه نیست ، مگر اینکه در عقد شرط شده باشد

زن هنگامی می تواند نفقه مطالبه کند که از شوهر خود تمکین کرده باشد حال آیا در دوران عقد نفقه به زن تعلق می گیرد یا خیر ؟

مطابق ماده 1102 ق.مدنی با وقوع عقد نکاح وظایف و تکالیف زوجین در برابر هم برقرار می گردد یکی از تکالیف زوج دادن نفقه است ( از جمله نفقه دوران عقد ) و تکلیف زن به تمکین از مرد است اعم از تمکین عام و تمکین خاص . پس به محض وقوع عقد مرد ملزم به دادن نفقه است مگر اینکه زن بدون مانع مشروع تمکین ننماید و لذا نفقه قبل از عروسی هم تعلق می گیرد .

هر چند برابر ماده 1108 ق.م اگر زن بدون مانع مشروع از ادای وظایف زوجیت امتناع کند مستحق نفقه نخواهد بود . اما استثنائا به موجب صراحت ماده 1085 ق.م زن می تواند انجام وظایف زناشویی را منوط به پرداخت مهریه نماید و تا زمانی که مهریه خود را دریافت ننموده است تمکین ننماید و به خانه شوهر نرود اما این امتناع و عدم تمکین و استحقاق دریافت نفقه در دوران عقد مشروط به دو شرط است :

اولا: قبل از مطالبه مهریه تمکین نکرده باشد یا به خانه شوهر نرفته باشد.

ثانیا: مهریه اش عندالمطالبه باشد و عندالاستطاعه نباشد.

حضرت امام خمینی در این مورد می فرماید : « اگر بعد از عقد تمکین نکرده باشد ، می تواند تا گرفتن مهرخود تمکین نکند و در این صورت استحقاق نفقه دارد.

با توجه به مطالب فوق این مطلب ثابت می شود که زوجه در بعضی صور ولو آنکه در خانه پدرش باشد و نسبت به زوج تمکین نکرده باشد باز هم مستحق نفقه است.

نرگس مقامی/وکیل دادگستری